De Motorpisoloog
GENAAID
Beste Lezer, ik begin deze tekst alvast groot te schrijven want ik ben in Amerika geweest en daar is alles Big. Tjonge, jonge! Wat een land! De kilometers zijn er veel langer dan hier, de auto’s hebben meer cilinders en ook de mensen zijn er groot… of dik dan toch. Zelfs de pissijnen staan er extra laag en dat kan maar één reden hebben. De Amerikanen hebben een heel lange zeg maar grote leuter…
Maar laten we het alsjeblieft weer niet over seks hebben. Godsdienst ja! Laat ons het over Godsdienst hebben. Zelfs in hun geloof zijn de Amerikanen groots.
Langs elke Amerikaanse baan heb je meer kans jezelf te pletter te rijden tegen één of ander idioot bord die de komst van Onze Lieve Heer aankondigt dan tegen een verlichtingspaal. ‘Jesus is coming, Be prepared!’ Vlieg hier uit de baan en op het bord, dan kan je hem meteen een handje gaan schudden. Of in de volgende bocht ‘Don’t comit adultery’ naast een andere plaat met ‘Guns save lives!’. Yeah right!, pleeg maar eens overspel met de vrouw van iemand met een gun en er zullen al gauw heel wat minder levens gered worden!
Neuker
De mensen in Amerika zijn zo groot, vet en lelijk dat ik me als pisoloog echt de ogen uit het hoofd heb gekeken. Waar anders grote mensen respect afdwingen, voelde ik alleen maar medelijden voor hun onbeholpen manier van bewegen. Niet moeilijk dat zo’n baseball wedstrijd zo lang duurt. Drukdoenerig en in de war door hun eigen omvang slaan ze voortdurend naast dat domme balletje. Ik begrijp er geen jota van. Als ik daar verdomme met mijn samoeraizwaard stond, hakte ik dat ding zo in tweeën…
Het verbaast me zowaar dat ze daar in de US of A verdorie nog motoren in elkaar kunnen steken. 100 jaar geleden bewees ene Mister Davidson meteen dat het beter is een goede buur te hebben dan een verre vriend want hij stak samen met buurman Harley in de schuur achterin de tuin de eerste Harley-Davidson in elkaar. Kleinkind van de stichter Meneer Willie G. Davidson leidt momenteel de firma. Het moet behoorlijk vreemd zijn om elke dag motoren te zien passeren waar je naam op staat.
Nog
een geluk dat het niet Piet de Neuker uit Zwolle was die een nieuw motor merk
lanceerde. Maak de mensen maar eens wijs dat je een nieuwe Neuker in je garage
hebt staan om in het weekend op te gaan zitten. Of neem het nu maar dichter bij
huis. Pascale Bal vindt een nieuwe motor uit. Ga maar eens op café vertellen
dat de Ballen van je buur te veel lawaai maken of erger nog… dat je naar de
Ballen van je buurman bent gaan kijken. Of stel je voor dat Veronique de Kock
in Amerika had gewoond en motoren was beginnen bouwen. Wij stellen U voor: “The new line of Cocks!”
Neenee, nog een geluk dat het ene Meneer Davidson was. Pas op, ik benijd die man niet. Ik heb hem daar in Amerika verschillende keren G-Spot. Willie G is een sukkelaar. Nog nooit een man gezien die in zijn leven al zoveel keer genaaid is. Hij staat verdorie zowat op elke motorjas in Amerika! Trouwens, heet maar Willie waar ze engels spreken! Ik zou me behoorlijk lullig voelen…
Rebellen of terug telefoneren
Dit gezegd zijnde, vind ik dat hele Harley gedoe nogal onnozel. Harley rijders vinden zichzelf rebellen maar alleen rijden doen ze bijna nooit en ze komen enkel buiten om samen naar grote treffens te rijden waar ze met duizenden tegelijk om ter rebelst lopen te zijn. Belachelijk! Rebellen zijn eenzaten, vechters die lak hebben aan regels en dus de maatschappij.
Datzelfde nepfenomeen heb je trouwens bij alle merkenclubs. De V-Max club, de Shadowclub, de Gold Wing club of zelfs de Dax club. Niet dat ik iets tegen die clubs heb want straks,
Betaal ik teveel tax
op mijn Dax,
en dat vind ik alles behalve de Max
die Daxtax!
Ik doe alles om teveel tax te vermijden…
Maar dit natuurlijk geheel ter zijde…
Mensen gaan in een merkenclub omdat ze het lef niet hebben om alleen uit te komen voor hun afwijking. We zoeken iemand met dezelfde obsessie, iemand die op dezelfde manier denkt en dus even gestoord is als onszelf. Op die manier krijgen we de indruk dat we toch niet zo abnormaal zijn omdat er nog andere even grote idioten als wijzelf rondlopen. We willen ons eigenlijk overtuigen van de juistheid van onze gestoordheid door anderen te zoeken die hetzelfde mankeren als wij.
Zo’n merkenclub is trouwens een perfecte reden om nog verder te gaan in onze obsessie en dus ‘de’ manier om nog gestoorder te worden. Doordat er ook anderen het doen, lijkt het alsof het juist is. We zijn immers niet alleen.
Nog een geluk dat het bij motoren blijft. Stel je voor dat er Kietelmedoodclubs zouden zijn of snijmijnoorerafalaPicassoclubs. Dan word ik meteen lid van de Ikmagernietaandenkenclub.
En voor de dommerik die nu gniffelend verder leest omdat ie geen lid van een club is, nog even het volgende. Doordat je dit artikel hebt gelezen, behoor je natuurlijk tot de groep der Motorrijderlezers en bent U ongetwijfeld een motorpisologenfan.
Ook jij, ja jij daar, je bent niet alleen.
Je bent helemaal geen rebel!
Misschien ben je een Radio 2 luisteraar, een Dashwasser, een DouweEgbertskoffiezetter of een witteproduktentoiletpapiergebruiker.
Elk merk heeft zowat zijn club. Misschien is de Durexclub zowat de enige die nog niet bestaat… alhoewel er al heel wat leden (meervoud van lid) zijn, me dunkt…
Om gewoon maar effe te vertellen dat we met z’n allen lekker gestoord zijn…
Uw Goeroe,
Erik Tanghe