Ik ben deze zomer voor de tweede maal de bergen ingetrokken.
Ik voelde dat ik er heen moest om iets af te werken, iets wat vorige maal nog niet helemaal duidelijk was geworden.

Stel dat alles wat we doen in het leven op de één of andere manier ontstaat vanuit een verlangen naar vrijheid.
Vrijheid om te kunnen doen wat we willen, om het 'mens zijn' te kunnen beleven in alle vrijheid, in al zijn aspecten, in al zijn schoonheid, vrij van emoties zoals angst, jaloersheid, minderwaardigheid en aangeleerde patronen die vrijheid verhinderen zoals familieverplichtingen en de regels van de overheid.

Werken voor geld

We werken om geld te hebben omdat geld ons zekerheid en houvast geeft..
Die zekerheid bezorgt ons een leven zonder angst en dat is fijn want angst laat ons niet toe vrij te zijn, vrij te genieten van het leven.
Natuurlijk is werken voor geld heel dubbel want door je te binden aan een bepaalde bezigheid bv werkend voor een baas, offer je natuurlijk een deel van die vrijheid op en laat dat nou net hetgene zijn waar jij op zoek naar bent.
Als je enkel gaat doen waar je zin in hebt, ben je natuurlijk vrij maar ga je zo goed als zeker ook minder verdienen waardoor je wel vrij bent in wat je doet maar niet meer vrij bent om te kunnen doen wat je wil want zonder geld betaal je geen vliegreis naar Hawai om maar iets te noemen.

Lichaamscontrole

Veel mensen zijn gefocused op sporten en het in goede vorm houden van hun lichaam want een gezond lichaam laat je toe vrij te bewegen.
Het geeft je het gevoel van een totale controle want totale controle maakt je vrij om te doen en te staan waar je wil, om je overal in vrijheid te kunnen bewegen en te handhaven.

Ik was de voorbije week in Zwitserland nadat ik eerder een week in de Gorges du Verdon in Zuid Frankrijk ben gaan rotsklimmen.
De gorges du Verdon is wat mij betreft het mooiste klimgebied ter wereld met rotswanden tot 400 meter hoog.
De afgronden zijn impressionant, de dieptes adembenemend en de uitdagingen groot..

Ik had deze reis al veel langer gepland samen met een vriend die er nog nooit was geweest en naarmate de reis naderde, vroeg ik me steeds meer af waarom ik er eigenlijk heen wilde.
Ik had hard getraind, m'n vingers waren sterk als klauwen en ik was er van overtuigd een flinke prestatie te kunnen neerzetten.. en waarom?
Die vraag kwam steeds meer naar boven.
Waarom wilde ik me gaan meten met een vijandige rotswand waar de gieren (echt) in grote getale rondzweven, drijvend op de opstijgende winden en waar een kleine vergissing fataal kan zijn?
Waarom was er steeds weer op voorhand dat trotse gevoel dat ik iets ging doen wat velen niet durven en niet kunnen?

Ego en persoonlijkheid zijn de stukken van onszelf die ons daartoe aanzetten als het gaat om de specifieke moeilijkheid van een bepaalde route waarvan er op de rotswanden van de Gorges du Verdon honderden zijn, de één al moeilijker dan de andere...
Maar er is nog een reden die me dreef en me steeds heeft gedreven al besef ik het me nu pas..

Vrijheid.. vrijheid om me te kunnen bewegen op elke plek ook al is de omgeving ontzettend ongastvrij en vijandig..

De flow - de vibe

Gedurende die eerste week waren er twee momenten dat ik het voelde... die flow.. die vibe, die extreme focus op het hier en nu waarbij alle emoties zoals angst verdwijnen en jouw lichaam feilloos doet wat je vraagt en wat het dient te doen.. Vrijheid!
Op zo'n moment is jouw bewustzijn helemaal aangekoppeld aan jouw lichaam en ben je onstopbaar want wie vrIj is van belemmerende emoties is één met alles, met zichzelf maar ook met zijn omgeving..
Wie op zo'n moment aan een rots hangt, kan niet vallen, voelt geen angst en is uiterst precies in elke beweging.
Zo'n momenten zijn heerlijk want het is een moment van pure vrijheid.
Ik snap nu ook waarom sommige solo-klimmers verkiezen om geen touw of andere veiligheidsmiddelen te gebruiken want het hanteren van die zaken houden je weg van dat gevoel, van dat één zijn met jouw omgeving al is de afstraffing voor een moment van 'uit focus gaan' wel behoorlijk groot.
Ga terug naar af en je mag opnieuw beginnen.



Helikopter, engel uit de hemel

Er gebeurde nog iets anders interessants tijdens die eerste week in het zuiden van Frankrijk.
Tijdens één van de beklimmingen op de rotswanden van de Gorges du Verdon gleed m'n voet plots weg en viel ik naar beneden om gestopt te worden door het touw.
Dat is in de klimsport niks bijzonders en gebeurt wel meer.
Door de snok aan het touw werd mijn klimpartner ditmaal echter hard tegen de rostwand gesmeten, brak hij zijn pols en diende geëvacueerd te worden per helikopter.
Nu is zo'n redding per helikopter best spectaculair en erg emotioneel zowel voor de persoon in kwestie maar ook voor de omstaanders of betrokkenen zoals ikzelf in dit geval.
Het is immers in zo'n momenten van wanhoop, pijn en ongeluk dat mensen hun nobele kant naar boven komt en iedereen elkaar helpt.
Mensen wiens ego op andere momenten elkaar in de weg staan, springen op zo'n moment voor elkaar in de bres en dat is zo mooi en ontroerend dat ik bijna moest huilen bij het zien van de efficiëntie van de reddingsdienst en hoe bezorgd de enkele omstaanders waren in het aanbieden van hulp.



Constantine

Misschien kennen sommigen onder jullie de film 'Constantine' met in de hoofdrol Keanu Reeves in de rol van duiveluitdrijver die demonen uit mensen haalt.
Hij is ook in staat de engelen in mensengedaante te zien en in een geweldige scene staat aartsengel Gabriel op het punt om de duivel en alle demonen op de aarde los te laten waarop Reeves vraagt waarom zij (ja, het is een zij die engel) dat in Godsnaam wil doen en op dat moment doet Gabriel de volgende gevleugelde uitspraak die naar mijn mening O zo veel waarheid bevat.

'Jullie mensen kunnen zo nobel zijn maar die nobele kant van jullie komt enkel naar boven in tijden van rampspoed en miserie en net daarom zal ik jullie rampspoed en drama geven zodat jullie als mens kunnen uitstijgen tot jullie ware potentieel'

Bekijk het fragment door op het beeld te klikken